بوزنگانلغتنامه دهخدابوزنگان . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه ٔ طنبور. ناصرخسرو.و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.
