بوستان گرد
لغتنامه دهخدا
بوستان گرد. [ گ َ ] (نف مرکب ) گردنده ٔ در بوستان . (آنندراج ). که تماشای باغ و بوستان کند :
ایاغی به این بوستان گرد ده
گل سرخ بستان ، می زرد ده .
ایاغی به این بوستان گرد ده
گل سرخ بستان ، می زرد ده .
ملاطغرا (از آنندراج ).