بوسه بخشلغتنامه دهخدابوسه بخش .[ س َ / س ِ ب َ ] (نف مرکب ) بخشنده ٔ بوس : چووقت باده بود باده گیر و باده گسارچو وقت بوسه بود بوسه بخش و بوسه ستان .فرخی .