بوسه دان

بوسه دان . [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) کنایه از دهان . (آنندراج ). دهان . (فرهنگ فارسی معین ) :
مگر در خلوتی آیینه تنها یافتی خود را
که از نقش حیا ساده است مهر بوسه دان تو.

صائب (از آنندراج ).