بؤوکلغتنامه دهخدابؤوک . [ ب ُ ئو ] (ع مص ) (از «ب وک ») فربه شدن شتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به بوک و بائک و بیک شود.