بوپرستلغتنامه دهخدابوپرست . [پ َ رَ ] (نف مرکب ) ملائکه و جن . || سگی که جانور را ببوی پیدا کند. (بهار عجم ) (آنندراج ). سگی را گویند که بوی کرده جانوران را ببوید و آنرا بوره نیز خوانند. (جهانگیری ). بوی پرست . (ناظم الاطباء).
