بویچهلغتنامه دهخدابویچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) گیاهی باشد که مانند ریسمان بر درخت پیچد و بعربی عشقه گویند. (برهان ) (آنندراج ). عشقه . (فرهنگ فارسی معین ). عشقه و گیاهی که مانند ریسمان بر درخت می پیچد. پیچک . (ناظم الاطباء).
