بو داشتنلغتنامه دهخدابو داشتن . [ ت َ ] (مص مرکب ) دارای بوبودن . || نشانه و اثر داشتن : او ز یکرنگی عیسی بو نداشت وز مزاج خم عیسی خو نداشت .مولوی .
