بپغا

بپغا. [ب َ ] (اِ) ببغا. طوطی . (برهان قاطع) (هفت قلزم ) (ازناظم الاطباء). در لغت فرس بپغا را بیغا نیز خوانده اند و بای فارسی را یای تحتانی دانسته اند. (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ). و اصل آن هندی است و نام آن نیزهندی است . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) :
هوا چون پشت شاهین شد زمین چون سینه ٔ بپغا
ز صلصل ساخته غلغل ز بلبل ساخته عنقا.

قطران تبریزی .