بچه ٔ شیرخوارهلغتنامه دهخدابچه ٔ شیرخواره . [ ب َ چ َ / چ ِ ب َچ ْ چ َ / چ ِ ی ِ خوا / خا رَ / رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) راضع. (دهار). آن طفل که شیر خورد. رضیع. بچه ٔ شیری . کودک شیرخوار.
