بچه زادهلغتنامه دهخدابچه زاده . [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) فرزند بچه . نوه . نتیجه . (دهار). نبسه .