بکار
لغت‌نامه دهخدا
بکار. [ ب ِ ] (حرف اضافه + اسم )
- بکاری پرداختن ؛ اشتغال بدان . (از منتهی الارب ).
- بکاری در شدن ؛ آغاز کردن کاری . اشتغال بکاری . شروع کردن کاری .
- بکاری قیام کردن ؛ انتصاب . (از تاج المصادر بیهقی ). تولی . (ترجمان القرآن ).
- بکاری نصب کردن ؛ بکاری گماشتن . منصوب کردن به شغلی . به کاری واداشتن . و رجوع به کار شود.
- بکاری واداشتن ؛ بکاری گماشتن . بکاری نصب کردن .
- بکاری پرداختن ؛ اشتغال بدان . (از منتهی الارب ).
- بکاری در شدن ؛ آغاز کردن کاری . اشتغال بکاری . شروع کردن کاری .
- بکاری قیام کردن ؛ انتصاب . (از تاج المصادر بیهقی ). تولی . (ترجمان القرآن ).
- بکاری نصب کردن ؛ بکاری گماشتن . منصوب کردن به شغلی . به کاری واداشتن . و رجوع به کار شود.
- بکاری واداشتن ؛ بکاری گماشتن . بکاری نصب کردن .
