بکاغذ بردن
لغت‌نامه دهخدا
بکاغذ بردن . [ ب ِ غ َ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) به بلندترین درجات بزرگواری کسی را سرافراز کردن . (ناظم الاطباء). بعزت تمام بردن . (آنندراج ). بعزت بردن . (شرفنامه ٔ منیری ) :
نه قندی که مردم بصورت خورند
که ارباب معنی بکاغذ برند.
و رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص 332 ومؤید الفضلاء شود.
نه قندی که مردم بصورت خورند
که ارباب معنی بکاغذ برند.
سعدی (از آنندراج ) (از شرفنامه ٔ منیری ).
و رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص 332 ومؤید الفضلاء شود.
