بکرویلغتنامه دهخدابکروی . [ ب َ رَ ] (اِ) بمعنی بکرایی است که آن میوه ای باشد شیرین میان نارنج و لیمو. (برهان ) (ناظم الاطباء) (از جهانگیری ) (از آنندراج ) (از مؤید الفضلاء). رجوع به بکرایی شود. || (ص ) بسیار شرابخوار. (ناظم الاطباء).
