بکشتنلغتنامه دهخدابکشتن . [ ب ِ ک ِ ت َ ] (مص ) کشتن . بکاشتن : که هرکس که تخم جفا را بکشت نه خوش روز بیند نه خرم بهشت . فردوسی .و رجوع به کشتن و کاشتن شود.