بکنکلغتنامه دهخدابکنک . [ ب ِ ک َ / ب َ ن َ ] (اِ) بگنگ . حیوان دم بریده را گویند. (برهان ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (سروری ) (از انجمن آرا) (از غیاث ).
