بیابان نورد

بیابان نورد. [ بان ْ، ن َ وَ ] (نف مرکب ) بیابان گرد و سفرکننده در بیابانها. (ناظم الاطباء). بیابان نوردنده . بیابان گرد :
تهیدست مردان پرحوصله
بیابان نوردان بی قافله .

سعدی .

|| قوی . پرطاقت برفتن در بیابانها :
گزاره برد سپه را ز ده دوازده رود
بمرکبان بیابان نورد کوه گذار.

فرخی .

بیابان نوردی چو کشتی بر آب
که بالای سیرش نپرد عقاب .

سعدی (بوستان چ یوسفی ص 90).