بیتالغتنامه دهخدابیتا. [ ب َ ] (هزوارش ، اِ) به لغت زند و پازند بمعنی خانه است که بعربی بیت خوانند. (از برهان قاطع). هزوارش بیتا ، پهلوی «خانک » (= خانه )... بیتا (خانه ). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).
