بیت فراغ
لغت‌نامه دهخدا
بیت فراغ . [ ب َ / ب ِت ِ ف ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آبخانه . (رشیدی ). کنایه از متوضاء است . (انجمن آرا). کنایه از متوضاء است که ادبخانه باشد. (برهان ). بیت الخلاء :
من چومرهم نشسته بر سر ریش
او چو محدث فراز بیت فراغ .
در بیت فراغ دوده ٔ دود
باقی به بقات باشد و بود.
رجوع به هریک از این کلمات شود.
من چومرهم نشسته بر سر ریش
او چو محدث فراز بیت فراغ .
کمال الدین اسماعیل .
در بیت فراغ دوده ٔ دود
باقی به بقات باشد و بود.
ملک الشعرا (از آنندراج ).
رجوع به هریک از این کلمات شود.
