بیخ کند

بیخ کند. [ ک َ ] (ن مف مرکب ) کنده شده از بیخ :
ای ز تو در باغ فضل سرو هنر سرفراز
وز تو شده بخل و جهل سرزده و بیخ کند.

سوزنی .

- بیخ کند کردن ؛ استیصال . (یادداشت بخط مؤلف ). از بن برانداختن .