بیداورلغتنامه دهخدابیداور. [ وَ ] (ص مرکب ) (از: بی + داور) بدون قاضی و دادرس : چاره ٔ ما ساز که بیداوریم گر تو برانی به که روی آوریم ؟ نظامی .و رجوع به داور شود.