بیرون جستن

بیرون جستن . [ ج َ ت َ ] (مص مرکب ) خارج شدن بسرعت . برون جستن . رجوع به برون جستن شود :
بدین کوری اندر نترسی که جانْت
بناگاه ازین بند بیرون جهد.

ناصرخسرو.

ز بیم چنبر این لاجوردی
همی بیرون جهم هزمان ز چنبر.

ناصرخسرو.