بیشه سوز

بیشه سوز. [ ش َ / ش ِ ] (نف مرکب )(از: بیشه + سوز، مخفف سوزاننده ) که بیشه را بسوزاند. سوزاننده ٔ بیشه . به آتش کشنده ٔ بیشه :
بیا ساقی آن آب اندیشه سوز
که گر شیر نوشد شود بیشه سوز.

حافظ.