بیشه ستان
لغت‌نامه دهخدا
بیشه ستان . [ ش َ / ش ِ س ِ / شِس ْ ] (اِ مرکب ) (از: بیشه + ستان ، پسوند مکان ، همچون گلستان و ترکستان و جز اینها) بیشه سار. آنجا که بیشه بود. جای بابیشه :
گوهرذوالفقار او گرنه علی است چون کند
بیشه ستان رزم را آتشی و غضنفری .
|| (نف مرکب ) ستاننده ٔ بیشه :
بیشه ستان بتیرها ایمن از آتش سنان
شیردلان ز نیزه ها بیشه فزای معرکه .
گوهرذوالفقار او گرنه علی است چون کند
بیشه ستان رزم را آتشی و غضنفری .
خاقانی .
|| (نف مرکب ) ستاننده ٔ بیشه :
بیشه ستان بتیرها ایمن از آتش سنان
شیردلان ز نیزه ها بیشه فزای معرکه .
خاقانی .
