بیعگاه

بیعگاه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) (از: بیع +گاه ) بیعگه . جای بیع و شرا. (آنندراج ) :
در بیعگاه دهر به بادی بداد عمر
در قمره ٔ زمانه به خاکی بباخت بخت .

خاقانی .