بیع زدن
لغتنامه دهخدا
بیع زدن . [ ب َ / ب ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) خریداری کردن . (آنندراج ) (بهار عجم ) :
ره مایه داران ایمان زنند
بخروار بیع دل و جان زنند.
و رجوع به بیع شود.
ره مایه داران ایمان زنند
بخروار بیع دل و جان زنند.
ظهوری .
و رجوع به بیع شود.