ترجمه مقاله

بیهش

لغت‌نامه دهخدا

بیهش . [ هَُ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوش .بیفکر. دیوانه . بیشعور. ناتوان . بی خرد :
دیوانگان بیهشمان خوانند
دیوانگان نه ایم که مستانیم .

رودکی .


یکی کودکی خرد چون بیهشان
ز کار گذشته چه دارد نشان .

فردوسی .


بپیچاند آن را که خود پرورد
اگر بیهش است و اگر باخرد.

فردوسی .


برآمد یکی نعره زان سرکشان
در آن خیره شد شاه چون بی هشان .

(گرشاسب نامه ص 228).


این یکی دیو است بی تمییز و هوش
خیرکی بیند ز بیهش هوشمند.

ناصرخسرو.


گرچه تو ز پیغمبری و چون تو
با عقل و سخن بیهشی و شیدا.

ناصرخسرو.


مردمان چون کودکان بیهشند
وین دبیرستان علمست از حساب .

ناصرخسرو.


سپس بیهشان دهر مرو
گر نخوردی تو همچو ایشان بنگ .

ناصرخسرو.


این ده که حصار بیهشان است
اقطاع ده زبان کشانست .

نظامی .


خرقه بگیر و می بده باده بیار و غم ببر
بیخبر است و غافل از لذت عیش بیهشان .

سعدی .


|| بیخود. بیهوش . ازهوش بشده . ازخودرفته . مغمی :
بفرمود تا روزبانان کشان
مر او را کشیدند چون بیهشان .

فردوسی .


ز خسرو ندیدند جایی نشان
ز ره بازگشتند چون بیهشان .

فردوسی .


بر این گونه بیهش بیفتاد و پست
همه خلق را دل بر اوبربخست .

فردوسی .


بیهشی خسته دید افتاده
چون کسی زخم خورده جانداده .

نظامی .


رجوع به بیهوش شود.
- داروی بیهشان ؛ داروی بیهوشان . بیهوشانه :
بیا ساقی از می نشان ده مرا
وز آن داروی بیهشان ده مرا.

نظامی .


رجوع به داروی بیهوشی و بیهوشانه و بیهوش دارو شود.
ترجمه مقاله