بیهوده درای

بیهوده درای . [ دَ / دِ دَ ] (نف مرکب ) بیهوده گوی . هرزه گوی . یافه گوی . ژاژخای :
گر رای بقا کنی در اینجای
بیهوده درای و سست رایی .

ناصرخسرو.