بیهوده کار

بیهوده کار. [ دَ / دِ ] (ص مرکب ) کسی که کار بی فایده و بی حاصل میکند. (ناظم الاطباء). میاط: اِهزال ؛ بیهوده کار یافتن کسی را. هَزِل ؛ نیک بیهوده کار. (منتهی الارب ). || مردم ناچیز. || مسخره و لطیفه گو. (ناظم الاطباء).