بیهوده گفتن

بیهوده گفتن . [ دَ / دِ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) یاوه گفتن . لاطائل و بیهوده سخن گفتن . لغو گفتن . یاوه سرایی کردن . تهذار. تفحش . (منتهی الارب ). عتر. لغو. لاغیة و ملغاة. (منتهی الارب ). هجر. (ترجمان القرآن ). هذاء. هذر. هذو. هذی . هذیان . (یادداشت مؤلف ): ذره ؛ سخن بد و بیهوده گفتن . (منتهی الارب ) :
برآمد ز سودای من سرخروی
کزین جنس بیهوده دیگر مگوی .

سعدی .

مجال سخن تا نبینی ز پیش
به بیهوده گفتن مبر قدر خویش .

سعدی .