بیود

بیود. [ ب ُ ] (ع مص ) بید. بیاد. بواد. بیدودة. هلاک گردیدن . (از منتهی الارب ). هلاک شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (دهار) (از اقرب الموارد). در لسان العرب چنین آمده است : باد الشی ٔ یبید بیداً و بیاداً و بیوداً و بیدودة؛ انقطع و ذهب ، و بادَ بیداً؛ اذا هلک . || فرورفتن آفتاب . (از منتهی الارب ): بادت الشمس بیوداً؛ غربت . (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ).