بیچراغلغتنامه دهخدابیچراغ . [ چ ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) کنایه ازخراب و ویران و ناآباد. (آنندراج ). خراب و ویران و شهر ناآبادان . || بی نظر. (ناظم الاطباء).
