بیکلربگی
لغتنامه دهخدا
بیکلربگی . [ ب َ / ب ِ ل َ ب َ / ب ِ ] (ترکی ، اِ مرکب ) بکلربگی . بیگلربگی . بیگلربیگی . در زبان ترکی یعنی بزرگ بزرگان :
این گداچشمی و این نادیدگی
از گدائی تست نز بیکلربگی .
رجوع به بیگلربیگی و مترادفات آن شود.
این گداچشمی و این نادیدگی
از گدائی تست نز بیکلربگی .
مولوی .
رجوع به بیگلربیگی و مترادفات آن شود.