بیکن

بیکن . [ ب ِ ک ِ ] (اِخ ) راجر. کشیش و فیلسوف و مدرس فرانسیسکن انگلیسی . (حدود 1214 - 1294 م .). در آکسفورد و دانشگاه پاریس تحصیل و تدریس کرد و ظاهراً آشنایی او با کتاب سرالاسرار ارسطو در پاریس توجهش رابه علوم جلب نمود. مردی تندخو و ستیزه جو بود. در 1252 م . به فرانسیسیان پیوست و از آغاز امر بین او و آنان که بر او مقدم بودند اختلاف افتاد. سرانجام هم فرانسیسیان که نوشته های پیروان خود را سانسور میکردند بعنوان تعلیم دادن «چیزهای تازه ٔ مظنون » محکومش کردند و در 1268 تا 1292 م . محبوس بود و کمی بعد درگذشت .بیکن از فضلای عصر خود بود و یونانی و عبری و احتمالاً عربی نیز میدانست . معتقد بود که علم مکمل دین است نه مخالف آن . به علوم طبیعی و تجربه و به مشاهده ٔ مستقیم اهمیت میداد و بهمین جهت او را از پیشروان روش تازه ٔ علمی شمرده اند. آثار معروفش کتاب اکبر، کتاب اصغر و کتاب سوم است که آنها را برای پاپ کلمنس چهارم نوشت . تألیفاتی در کیمیا داشته است و بهمین جهت کتابهای بسیار در سحر و کیمیا به او نسبت داده اند. اختراع باروت را نیز بغلط به او نسبت داده اند و بعضی وی را سازنده ٔ تلسکوپ و میکروسکوپ شمرده اند ولی سند این ادعا بسیار ضعیف است . (از دائرة المعارف فارسی ).