بی شمر
لغت‌نامه دهخدا
بی شمر. [ ش ُ م َ ] (ص مرکب ) (از: بی + شمر) مخفف بی شمار. بی حد و حساب . بی اندازه :
گر او بی شمر سالیان بشمرد
بدشمن رسد تخت کو بگذرد.
تو گفتی که ابری برآمد شگرف
بر آن بی شمر ژاله بارید و برف .
نگویی گاو بحری را چرا تبخاله شد عنبر
گیا در ناف آهو مشک اذفر بی شمر دارد.
گر او بی شمر سالیان بشمرد
بدشمن رسد تخت کو بگذرد.
فردوسی .
تو گفتی که ابری برآمد شگرف
بر آن بی شمر ژاله بارید و برف .
اسدی .
نگویی گاو بحری را چرا تبخاله شد عنبر
گیا در ناف آهو مشک اذفر بی شمر دارد.
ناصرخسرو.
