بی فائده
لغتنامه دهخدا
بی فائده . [ ءِ دَ / دِ ] (ص مرکب ) (از: بی + فائده ) بی نفع. غیرمفید. ناسودمند. بی فایده : امر دالغ؛ کار بی فائده . (منتهی الارب ) :
کوشش بی فائده ست وسمه بر ابروی کور.
رجوع به بی فایده شود.
کوشش بی فائده ست وسمه بر ابروی کور.
سعدی .
رجوع به بی فایده شود.