بی فره
لغتنامه دهخدا
بی فره . [ ف َ رَ / ف َرْ رَ ] (ص مرکب ) (از: بی + فره ) بی شوکت . بی فر. بی شکوه :
مخالفان تو بی فره اند و بی فرهنگ
معادیان تو نافرخند و نافرزان .
و رجوع به فره شود.
مخالفان تو بی فره اند و بی فرهنگ
معادیان تو نافرخند و نافرزان .
بهرامی .
و رجوع به فره شود.
