بی مصرفلغتنامه دهخدابی مصرف . [ م َ رَ ] (ص مرکب ) (از: بی + مصرف ) که محل صرف ندارد. که جای بکار رفتن ندارد. || بیفایده و هیچکاره . (ناظم الاطباء): آدمی بی مصرف ؛ هیچکاره . کاغذی بی مصرف ؛ بکار نیامدنی . (یادداشت مؤلف ).
