بی آور
لغتنامه دهخدا
بی آور. [ وَ ] (ص مرکب ) بی همال . (یادداشت بخطمرحوم دهخدا). بی چون . بی مانند. بی همال :
در کفایت بی نظیری در مروت بی بدیل
در سخاوت بی همالی در سخن بی آوری .
و رجوع به «آور» شود.
در کفایت بی نظیری در مروت بی بدیل
در سخاوت بی همالی در سخن بی آوری .
سوزنی (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
و رجوع به «آور» شود.