بی خلل

بی خلل . [ خ َ ل َ ] (ص مرکب ) بی عیب . درست و بی غل و غش :
رادمرد و کریم و بی خلل است
راد و یکخوی و یکدل و یکتاست .

فرخی .

حشمت او هست اصل و کار دیوان هست فرع
فرع باشد بی خلل چون اصل باشد استوار.

معزی .

|| بی رخنه . بی شکاف . رجوع به خلل شود.