بی دستهلغتنامه دهخدابی دسته . [ دَ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) (از:بی + دسته ) مقابل دسته دار: کوزه ٔ بی دسته چو بینی بدو دستش بردار. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دسته شود.