بی سیرتیلغتنامه دهخدابی سیرتی . [ رَ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی سیرت . بی آبرویی و رسوایی . (ناظم الاطباء). بی ناموسی . (آنندراج ). || فسق و فجور و سلوک برخلاف شرع . (ناظم الاطباء).
