بی صفاییلغتنامه دهخدابی صفایی . [ ص َ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی صفا. نایکرنگی . بی مودتی . بی اخلاصی . || بی طراوتی . و رجوع به صفا و ترکیبات آن شود.
