بی مگر

بی مگر. [ م َ گ َ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) (از: بی + مگر) بی تردید. بی دودلی . بیشک . بطور قطع. بیقین :
گفتم مقام عاقله نفس است بی گمان
گفتا مقام نفس حیاتست بی مگر.

ناصرخسرو.

رجوع به مگر شود.