بی وایهلغتنامه دهخدابی وایه . [ وای َ / ی ِ ] (ص مرکب ) (از: بی + وایه ) بی ملجاء. بی پناه . (یادداشت مؤلف ). || بی ضرورت و بدون لزوم و حاجت . (ناظم الاطباء). شاید وای و وایه (وای + هَ) صورتی باشد از «بای » ریشه ٔ مضارع مصدر بایستن .
