بی گرولغتنامه دهخدابی گرو. [ گ ِ رَ / رُو ] (اِ مرکب ) (از: بی + گرو) بدون وثیقه : بی گرو و گواهی هزار تومان از من بقرض گرفته و حالا دو سال است او سواره است و من پیاده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به گرو شود.
