بی یسمع
لغتنامه دهخدا
بی یسمع. [ ی َ م َ ] (ع جمله ٔ فعلیه ) (از: ب + ی متکلم + یسمع، فعل مفرد مضارع ) به من می شنَوَد. به وسیله ٔ من می شنَوَد :
رو که بی یسمع و بی یبصر تویی
سر تویی چه جای صاحب سر تویی .
رو که بی یسمع و بی یبصر تویی
سر تویی چه جای صاحب سر تویی .
مولوی .
