تابسهلغتنامه دهخداتابسه . [ ب َ س َ / س ِ ] (اِ) چراگاه پر آب و علف را گویند. (برهان ) (آنندراج ) (فرهنگ جهانگیری ) (انجمن آرا). چراگاه سبز و خرم ، مرتع. رجوع به چراگاه شود.
