تاج الدین

تاج الدین . [ جُدْ دی ] (اِخ ) احمدبن شرف الدین سعیدبن محمدبن الاثیر الحلبی الکاتب المنشی که بعد از فوت فتح الدین عبدالظاهر ابتدا در دمشق و سپس در مصر مباشرت کتاب انشاء را داشت و مردی فاضل و نبیل بود و در نظم و نثر دستی تمام داشت و در سال 691 هَ . ق . درگذشت . (رجوع به کتاب حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره جزء اول ص 261 شود).