تاج ده

تاج ده . [ دِه ْ ] (نف مرکب ) پادشاهی ده . بزرگ گرداننده . ارجمندکننده :
وی بصدای صریر خامه ٔ جانبخش تو
تاج ده اردشیر تخت نه اردوان .

خاقانی .

باج ستان ملوک تاج ده انبیا
کز در او یافت عقل خط امان از عقاب .

خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 45).

ای گهر تاج فرستادگان
تاج ده گوهر آزادگان .

نظامی .

کمر دزد را دانم از تاج ده .

نظامی .